Seher vakti esen rüzgar
Alabora etti gökkuşağının tüm renklerini
Gök gri, bulutlar yakın
Yapraklar dökülmüş tek tek
Yağmur ıslağı yerler
Kaygan zemin
Ayakta nasıl duracak bilinmez
Ve bir yolculuğun bitişi
Yenildi ilkbahar…

Ve bir sesleniş anaya
İyilikle neden harmanladın beni
Neden öğretmedin kötülükleri
Nasıl öğretirdi Seher yelim anan
İnsanın insanı tekmelemesini
Vicdansızlığı !
Ve kalleşliği!
Nasıl öğretir ki bir ana, göz nuru evladına
İnanmak istemez, bilmek hiç
Merhametsiz ellerin, gülünü hoyratça koparmasını
Düşüncesi bile ağır gelir..
Öğretemez o yüzden evladına…
Ve bilirse bunları yapanları
Cellatı olur kötülüklerin..
Ve yok etmek ister onu üzenleri..

Gecenin karanlığında ki seher yeli
Yıldızlar bilirim çok uzak
Ay da saklamış kendini
Sanma ki bu böyle devam edecek
Geçecek, bitecek karanlık
Her gecenin yok mu sabahı
Yağmurdan sonra çıkmaz mı gökkuşağı

Durma kalk ayağa
Sakın bekleme,
Utanmaz yapan yaptığından
Yitirme umudunu
Geçecek mevsim, gelen yaz
Masmavi olacak yer gök
Okyanus yüreklim
Bir nanik yap
Hatta dilini çıkar
Bildiğin, tüm küfürleri et
Seni tüm üzenlere inat gülümse
Hatırla Can Babanın sözünü
“Kim üzebilir ki seni sen istemedikten sonra”
Sen verdiğin için değeri, değerli onlar
Aldığın zaman değerini, geriye kalan ne?
Anana teşekkür et, öğrettiği tüm güzellikler için
Seslen içindeki çoçuğa
Konuş kendinle,
İyi ki böyleyim..
İyi ki seher Yeliyim
İyi ki okyanus yürekliyim
De bunları mutlak!
En değerli sensin yaşadığın dünyada
Bunu sakın unutma!

Boy aynasının geç karşısına
Bak yüzüne!
Gülümse!
Ben ne güzel insanım diye

Bu şiir Seher Yeli şairemin birkaç gündür yazılan şiirlerinin etkisiyle hisleriyle yazılmıştır.. Onun için adı Seher Yelidir.. Duygular işte şiirde uyandı ve bunlar döküldü içimden ve Şaireme armağan etmek isterim...