doyumsuz
aç fareler sızıp
cehennemden cennete
kemirecek gelinlik çağında
sevilmek bahtında
zülfe umut sunan
hûri’yi
pislik tutan cenin bırakacak
tasası olmayan



salıverip rüzgâra serzenişini
miracı getiren; arşı götüren
kıtaların etrafında döndüğü
en güzel şarkıyı söyleyen hûri’nin
ahıreti kirlenecek
kucaklaşmayacak
sevgiliyle



yer ve gök ile cıvıldayan
yanıma gel
beni hak et
ben helalim
daha taptazeyim diyen
o hûri
barındırmayacak
kanadında Aşk’ı



uzaktan tılsıma yetecek
müjde sunacak esinti
sustu
tecavüze uğruyor
hûri


başladı ışığın ruha haykırışı
hüzün yumağına verilen
mühlet
doldu
mevsimler ki ağıda doydu
kabardıkça kabardı tufan



ufukları yok hûri’nin
döküldü ağaran umutlar
yanmaz oldu hâra düşen
sıratta şakırdamaz su
Allah’ım nasıl hâyal bu!
hûri ağlıyor!
hûri gül
gül bengisu!
-önün-