hayata ağbilik yapardı acım
dünyaya durgun grinin ardından bakıp
aynalarda tutuşan bir yalandım...

zamanın gerçekliğine gölge düştü
yokluğun için bakınca takvimlere
bin yılım bir tek sayfaya üşüştü...

bir yandan anılar kanaya dururken yüreğimde
aklımla düet yapar geleceğin utkusu diğer yanda
tam orta yerindeyim ben bu çatışmanın
insanlığın olduğu yanda...

imkansıza güldüğümü gördü zamanın direnci
dilimin ucundakini bir ölüme söylemedim...

saçlarımın gazel gibi tutuşacağından çok
sahilsiz kalacak diye yalnızlığım bu korkum...

gün gelmez an olmaz özlem bitmez ömür yetmez
rüyalarımdaki hayali uzak öpücüğün yeter...

uykularında yakınsın hasretime
uyan kavuşmamıza yakın ol
hasretim uykusuzken yakın uykularına
sana uyursam uyanmam bir daha...


sadece geldim gitmeyi bilmiyorum
gitmeyi öğrenmeden ayrılığı öğrendim
anladım ki ayrılığa gelmekte kaldım
sana kalmaya geldim...








kağan işçen...