Susturucusu takılmış geceydi
altıpatlarını saklardı bahar
sessizlik sensizlik olurdu her seferinde
s/edasındaydı ay
her patlamasındaki bir kayan yıldıza takılırdı dileklerim

buz dağı hüzünlerin çoğaldığı zaman
iki parmak piyanodan bir tel kemandan
filika yapardım kendime notalardan
pasifikleri dolduracak ümitlerim olurdu
her özdeğimde seni..

düşlediğimde üşürdüm/de...
ateşböcekleriyle bir ateş yakar
külü ben ateşi sen olurdun karanlığındaki ş/afaklarda
Prometeus’un eşliğinde
ısınırdım oturduğum sıralarda arasıra
sırıtırdı yanlızlık, küçük ısırıklarında

mimoza sevdalarımıza IŞIK toplardım
Kuzey Yıldızı sen olurdun
seni sana katarak çoğaltırdım
saksı dolusu suskunkluklarda konuşurduk
sus/ardı susamış yağmur dolu bulut g/özlerimde...

sus/tur sustura bilirsen
susturucusu takılmış altıpatlarlı bahardaki geceyi
içimdeki bilmeceyi, şiirdeki her heceyi
kan damlardı k/an
kanamalı kandırılmıştı kaldırımlar
ayak izlerini aradığım yollar
patladıkça patlıyordu papatya
şiir oluyordu her patlamadaki mısra
ve ben vuruluyordum sana...

yaşama sevincim sol cebimde
yağmurlardan arta kalan gökkuşağından
sessizce geçiyorduk
düşbahçesindeki türkülerimizle el/ele
susturmadan içimizdekileri yürüyorduk öylesine...