Vursun en derin yaramdan beni efkâr,
Söz veriyorum ağlamak yok bulutlar.
Bir damlam düşerse yere,
Çarpsın kara şimşekler.
Sonum yalnızlık olsa da ağlamak çare değil…

Adın yarım kalsın bağrımda,
Gece nöbetlerim gün doğmayana kadar.
Elbet bir gün silinir alnımdan adın…
Ellerim eksik bir türkünün koynunda,
Hüzünlerim yastığımın altında birikiyor.
Düşlerim paramparça avuçlarımda,
Dudaklarım kan revan içinde.
Sonum sensizlik olsa da ağlamak çare değil…

Kestim dikiş tutmaz umutlarımı,
Adımın en sert ünsüz harfinden.
Hayaller peydahladım eski resimlerinden,
Siyah beyaz anılar kar kaldı yanıma.
Çırpınıyor yorgun kalbim,
Boğazımda düğümleniyor aldığım her nefes.
Sonum ölüm olsa da ağlamak çare değil…

Sen ağla şimdi uzak diyarlarda ki yar,
Bir şairin yitik bir şiirinde son buluyorsun.
Bende kalemimle sonumu getiriyorum,
Sonum sonsuzluk olsa da ağlamak çare değil...

Yaşanmış yalanlardan bir kadeh kan,
Bir parça da hayat var elde.
Ömür isimsiz yaşansa da,
Ölüm bu aşkın en güzel adı olacak…

Alican Yıldırım / Ağlamak Çare Değil
03.01.2012