Adı sensizlik olan sevgilim,
Sessizliğimin yaratıcısı oldun yokluğunda.
İçimin susuşlarındandı sana dökülen sitemkar kelimeler,
Sen duy, ama dinleme!..

Saf dışı bırakılmış bir aşkın,
İntihar senfonisinde nefes veriyorum.
Dudaklarımda yenilenen hüzün,
Aşkı uçuklatıyor kalbimde.

Sensiz bir sağanakla üstüme geliyor sessizlik,
Her ses damlasında kirleniyor kelimelerim.
Dertlerim birikiyor kalp çukurlarımda,
Sensizliğe akan gözyaşlarımda boğuluyorum.
Yalnızlığı kestiremiyorum göz bebeklerimde,
Gururumun nabzını yokluyorum.

Sahipsiz kişilikler kovalıyorum kimliğimi gizlemek için,
Her adımda ele veriyor gözlerim beni.
Sersefil bir ruh haline sarıldım,
Hayatın çetrefilli oyunlarındayım.
Psikolojim mevsim normallerinin altında,
Gece ve gündüz sağanak yaşlar altındayım.

Yazdığım şiirlerin, okuduğum kitapların tadı yok,
Senden kalan bir yalnızlık var damağımda.
’’Sensizlik ertesi günler’’ bunalımındayım,
Dünyamın merkezini kaybettim.
Artık kaçıp sığınacak bir düşüm yok,
Kendi iz düşüm’üm de yok olmaktayım hayalinle.

Adı sensizlik olan sevgilim,
Sessiz şiirlerimin sesi oldun yokluğunda.
Hayaline tutunmak, sana tutunmaktan kolay olsa da,
Hayalini gece terk ediyorum...

Alican Yıldırım / Adı Sensizlik Olan Sevgilim
07.04.2011