Sırf kendine pay çıkarma diye;
Ağlamadığım geceler vardı benim.
Sırf canın yanmasın diye;
İçime atıp ta, sustuğum kelimeler vardı benim.

Aşk sabırsızlığımdı benim!
Aşk kimliksizliğimdi, kimliksizdi..
Zaman en büyük düşmanım oldu,
Zamansızlıksa en yakın acım.
Zaman hiç durmaksızın kanattı yaralarımı,
Zalimce vurdu beni sol yanımdan.
Acılarım kabuk bağlamadı,
Durmadı yar(a)dan akan kanlar.
Ulaşmadı içimdeki nehirler boşluklara,
Susmadı ağzımda kalıplaşmış kelimeler.

Aşk eylemsizliğimdi benim!
Aşk kaybımdı, kaybolmaktı..
Bekleyişlerimin altında yatan derin sancımdı gurur,
Anlamsızca kaybetmekti içimdeki beni, sende.
Belirsiz bir aşk belirdi ufukta,
Ölüm fermanı önceden yazılmış.
Gözyaşımda boğuldu tüm aydınlıklar,
Satırlarımda tuz oldu karanlıklar.

Aşk doyumsuzluğumdu benim!
Aşk doyamamaktı..
Tok karnına sevdim hep,
Sevilmedim sevdiğim kadar.
Uykusuzluğuma yoldaş oldu gece nöbetlerim,
Bir de anılarımı ekledim geceye;
Tuzla buz oldu hayaller.
İklimime göre uzattım düşlerimi,
Zamanı gelmedi aşkların.
Geceyi ekledim günceme,
Yalnızlık doldu satırlarım.
Henüz aşka doyamadan,
Erken tutsağı oldum ayrılıkların.

Aşk çaresizliğimdi benim!
Aşk çaresizlikti, dertti..
Yerli yersiz haykırışlarımın,
Hoyratça hıçkırıklarımın sebebiydi.
Kendimden fazla seni sevmenin,
Kendimden fazla senin üstüne titrememin bedeliydi.
Uğrunda yalnız kalmaktı,
Yokluğuna yazmaktı.

Aşk suskunluğumdu benim!
Aşk susmaktı..
Aşk el’vedalarımdı benim!
Aşk ölüm uykumdu, tanımsızlığımdı..
İçinde hiçbir emir ve umut barındırmayan;
Kayıp hikayemdi..

Ve ‘’Aşk; kalbe yapılan ağır darbeler sonucunda özgürlüğümü rehin alan en büyük suç örgütümdü benim!’’

Alican Yıldırım / Aşk Benim
22.07.2011