Günaydın sevgilim…
Sensiz bir sonbahara uyanıyorum.
Kapımda solmuş yapraklar,
Elimde eskitilmiş bir gurur.
Yüzümde yazdan kalma bir tebessümle
Karşılıyorum sensizliği suretimde.
Yalnızlığıma hoş geldin sevgilim…

Bana kalbini ver,
Yanık, buğulu sesinden biraz da hüzün.
Dağıt şu gözlerimdeki sarhoşluğu,
İçimi ısıtan sözcükler söyle.
Yokluğunda yeterince üşüdüm zaten,
Bu duruma artık yeter de.

Dile kolay kalbe ağır bir gidişti senin ki,
Bir yıkılış, bir yok’oluştu.
Bedenimi ezercesine bir terk edişti…
Gönlü yas tutan bir yaprağın,
Sonbahar düşümünde ki hüznünü taşıyorum gözlerimde.
Toprağa aksa yaş’ım;
Aşk yaşımdan utanır.

Akacak yaş gözde durmazmış meğer
Sevecek kalpte can da durmuyormuş sevgilim.
Nerden bilebilirdim,
‘’Sen gelecek yerden aşk esirgenmez’’ dedim, esirgemedim.
Geçmişin gölgesinde kuytu bir karanlıktayım şimdi,
Yolunu gözlemekten yoruldum.
Hüzün damlatmaktan şişti gözlerim,
Ellerim kalem bağladı.
Sen yine de gelmedin…

Bir çuval aşkı berbat ettin sevgilim,
Her şeyi eline yüzüne bulaştırdın yine.
Aşk yaparken ayrılık çıkardın,
Gözümü kör ettin, vazgeçmedim.
Vazgeçemedim seni sevmekten,
Öldüremedim seni içimde.
Günden güne çoğalıyorsun,
Aklımdasın, güncemdesin, günümdesin,
Kalbimdesin meleğim.

Ve unutma melekler ölmez sevgilim.

Melekler Ölmez / Alican Yıldırım
24.10.2011