22
Yorum
17
Beğeni
5,0
Puan
4324
Okunma

Neden hayatım boyunca kendimi anlatamadım
Kelimenin bir ucundan tututuğm her an da
Elimden koparılıp alındı hikayem
İçimde gurun kırıntıları serpilmişti ayaklar altına
Aydınlanmayan bir güneş duvarımda
Hiç penceresi olmayan bir odanın
Uykularımda kuştüğü yorganlarım olmadı
Lapa lapa yağan kar sardı ruhumu
Yürekte ince ince nakışlanmış sızı
Unutmuş çoktan gülmeyi
Hüzünle doğan gözlerim
Hayata kuş tüyü daha saçlara ak düşmeden
Ruh can çekişiyordu kış ayazında
Ruhum köşede unutulmuş bir çocuktu
Seninle gözleri parladı
Yüreğindeki kırmızı balonlarınla hayat buldu
Biliyordu ki her birinde senin aşkın yazıyordu
Sesinle hayat buluyordu yüreğimde papatyalar
Seninle doluyordu bahar içime
Dalgalar bizim için öpüyordu sahili
Güneş bizi selamlamak için doğuyor
Ve sen
Sen uzatıyorsun ellerini ıssızlığıma
Çekip alıyorsun karanlığımdan
Aşkınla dolu aydınlığına
Kulağıma aşkını fısıldarken
Siliyorsun ruhumu arındıran yaşlarımı
Senile yelken açıyoruz aşk dolu yarınlara ....
ŞİİRİMİN VİDEOSUNU YAPAN SEVGİLİ DOSTUM EMİNE USTA’A TEŞEKKÜR EDERİM
5.0
96% (23)
4.0
4% (1)