sayfaların içinde yer alan
her harfin
elimin değdiği kalemin ucundan
satırlara dökülmesi,
ağlayan gözlerinin
yüreğine dökülmesi gibidir;
gözyaşlarının yanaklarından süzülmesi
benim gözlerinden aldığım ilhamımdır,
yanaklarındaki ıslaklığı silen eller
yaşama umudum olan çaresizliğimin
aydınlığa ulaşması için açan güneşimdir...

kendine gelirsin ya ağladıktan sonra
ufacık bir tebessüm olur yüzünde
gamzelerindeki kızarıklık
pespembe yanaklar işte onlar,
yaşam savaşını kaybetmiş birinin
filmin son perdesindeki sahneyi
merakla beklediği an gibidir...

derdini paylaşmak istersin ya kendinle
soruların cevabını veremezsin yüreğine
tekrar somutur o zaman yüzün
yine gözlerden süzülen yaşlar,hıçkırıklar
işte onlar yarın sabah doğacak olan
güneşin doğmasından
daha değerlidir benim için...