aklıma geldiğinde dokunuyor kalbime
imkansız vuruşlar;sızlıyor yüreğim
duyulmayan haykırışlar,sonu olmayan yollar
üzerinde koşuyorum durmadan
kurşun gibi hava,
kabus gibi sis...
sen yoksun,bu büyük bir giz
kuşkular duyuyorum
kuşun uğultusundan korkuyorum
durup soluk alıyorum
yaşamdan...
büyük bir sessizlik ve sensizlik
esmeye başladı rüzgarlar
tekrar başladım koşmaya
yolun sonu gelmiyordu
umutsuzluğun peşinde koşmaya
devam ettim umut içinde
gri renkli hayatlar
kapalı kapılar ve tüten bacalar
görmüyordum önümü
ama bakmıyordum arkama da
sen bekliyordun beni
durmak yoktu ama tükenmiştim artık
ve o anda geldi yolun sonu
uçurum aşağısı dahası yoktun sen
imkansızlığın vedası
akıttım gözyaşlarımı uçurumdan aşağı
kayıp gitti seninle ve umutlarımla beraber
ve en son vedalaştım dünyayla
hayallerimle,kendimle ve bıraktım kendimi
sen bulacağımı bildiğim tek yer olan
sonsuzluğa....