Gözyaşlarımı bindirdim kayığa.
Gecenin en karanlık anında,
Dalgasız denizin en uzaklarına,
Ay ışığının yansıdığı noktaya bıraktım.
Arkasından umutlarımı yolladım,
Ona eşlik etmesi için.
Çünkü gözyaşlarım her zaman,
Umutlarımın son bulduğu yerde
Ortaya çıkıyordu.
Korkularım damlıyordu karanlık gökyüzünden
Tane tane...
Hüzünlerim çakıyordu şimşek yerine,
Ve hayallerim düşüyordu yeryüzüne.
Yeryüzünde sadece senin olmanı istiyordum;
Hayallerim seninle buluşmalıydı.
Seninle anlam buluyordu,
Kayığa bindirdiğim gözyaşlarım.
Umutlarımın haberi vardı;
Neden var olduklarından.
Çünkü onlar yanımdaydı sadece,
Sen benim için uzaktın
Bir ay ışığı gibi,
Ve bir o kadar da yakındın umutlarım gibi...