Her ne derde düştüysem, sebebi sensin dilim,
Durun, etmeyin! demem, kesseler dilim dilim...


Af dilemeye dahi bırakmadın bende yüz,
Saydım tüm suçlarını, bugünküyle etti yüz...


Sıradan hata değil; her biri vahim, elim,
Bir tek dize yazmaya gitmiyor artık elim...


Sır vermiştim kaleme, tuttu kâğıda yazdı,
Bana kış iken mevsim, vicdansıza hep yazdı...


Mutluluk pay edildi, payıma çile düştü,
Anladım ki sevinmek benim için bir düştü...


Ey gönül! ne isyan et, ne uyu gaflete dal,
İbret alan insana ibret olur kuru dal!


Bir tas çorbayı bozar; içindeki bir tek kıl,
ilmi ehlinden öğren, bir âlimi rehber kıl!


Binbir amel işledim, sevap bir, günah bindi,
Kimi buyur ettiysem gelip sırtıma bindi...


Bakmayın güldüğüme, aklım hep zalim yarda,
Kan ağlıyor bu gönlüm, gel gör, sinemi yar da...


Sıla kokusu aldım, esiyor serin serin,
Çökertti beni gurbet, bana bir döşek serin...


Dost isen teselli ver, ger üstüme kol kanat,
Ne kalbinden sil beni, ne de kalbimi kanat...


Ey kader! yalvarırım bir kez olsun gül bana!
Diken ektin bağıma, koklatmadın gül bana...


Dert ettim her nankörü gönlüme gereksizce,
Nankörün tarifine var mı hiç gerek sizce?

*
Böyle rol bicmiş kader, teselliyi nedeyim?
Hakk böyle takdir etmiş; kime yanam, ne deyim?

DOST KALEM’den;

Şavkı suya düşünce, sanma ki ay yaş olur,
Aşkınla giryan olan, içmezse ayyaş olur........EROL URAZ


Mecit Aktürk
25.03.2012 Berlin