" Zerrelerle karışırdım evrendeki ait olduğum boşluğa, dalardım her seferindeki hiçliğimle kaybolurdum öylesine..."


I
meteor sağnağı özlemin yağardı üstüme
her gece çökerken karanlık üzerime
karanfil kurusu uykular kalırdı
fotoğrafından geriye...

II

ıslaktı yağmurundaki hasretliklerim
vuslatla sarılan bir sigara dumanının havaya bıraktığı bir sis
kancanağı bakışlarımıza karışırdı
sonrasındaki ayrılık senfonimize

III

Pirizmasından çalınmıştı renklerimiz
karası kalmıştı
geceden geriye sancısındaki bir sabahtı
bize kalan
bizi yaralayan

IV

kelebek kanadına takılan zincirdi
ayrılığı bana bağlayan, boşlukta beni tutan
sensizlik atmosferindeki nefesim
rüzgar dokunuşu özlem türküm

V

yazı kışa çeviren nesiri şiir eyleyen
içimi titreten kabuslarındaki gölgen
yalınayak odama ayak basardı hep yokluğun
karabasan bir gecenin ayak izleri gibi

VI

ve seni ne çok özlemişim
anason dolusu gülüşündeki izdüşümün
tek nedeniydi üşürken terleyişim
ve gelmeyeceğini bilişimdi araflarda seni bekleyişim...



"boşluğun kollarına sen diye sarılışım seni orada bulduğumdandı, akıp geçen zamana inat, seni arafın askısına takılarak bir köşesinde beklemek, bir boşlukta seni özlemek..."