Divana

Küçük yaşta gurbet elde
Gezer divana divana
Defteri kalemi elde
Yazar divana divana

Minnet eylemem feleğe
Aşığım ben bir meleğe
Süt oldum girdim eleğe
Süzer divana divana

Feleğin çarkı kırılsın
Menzil almasın yorulsun
İsterse bana darılsın
Küser divana divana

Aşıkların bağrı dağlı
Her tarafı bahçe bağlı
Bazı yavan bazı yağlı
Geçer divana divana

Seyit Meftuni’nin dili
Ayan olsun dosta hali
Taşa değse aşkın yeli
Tozar divana divana


Seyit Meftuni


1920 - 28 Mayıs 1982. Arguvan’ın Minayık (şimdiki adı Kuyudere) köyünde doğdu. Asıl adı İbrahim Mamo Temiz’dir. Küçük yaşlardan itibaren önce annesi, daha sonra da dayılarının yardımıyla türküleri öğrenmeye başladı. İlk bağlama derslerini dayısı Hasan Hüseyin Orhan’dan aldı. Öteki dayısından da okuma yazmayı öğrendi.

İlk gençliği ve olgunluk döneminde usta malı deyişlere ağırlık veren Seyit Meftuni, 1964 yılından itibaren kendi deyişlerini söylemeye başladı. Bu dönemden sonra yörede olduğu gibi öteki yörelerde, özellikle Alevi-Bektaşi çevresinde adı duyulmaya başladı.

Birçok aşıkla birlikte Türkiye ve Türkiye dışında çeşitli yerleri dolaştı. Yaptığı plaklar dışında değişik radyo programları da hazırlayan Seyit Meftuni, Adana’da öldü ve Pazarcık’ın Alibeyuşağı köyünde toprağa verildi.


)(-)(-)(-BUĞULU CAMLARA YAZDIM ADINI-)(-)(-)(-394-)(-)(-)(

Görüpte kendi halini
Kızar divana divana
O da bekler yar yolunu
Bizar divana divana

Terk eder mi cömertliği
Bırakır mı hiç mertliği
Şiir de böyle dörtlüğü
Dizer divana divana

Sazla sözle övdüğünü
Çağırır mı kovduğunu
O cananı sevdiğini
Üzer divana divana

Aşkımızı ettin azat
Bağlı ise ipin çöz at
Sevdamı eyledin mezat
Pazar divana divana

Yok teselli şişelerde
Hem bey,hem de paşalarda
Alkol ile köşeler de
Sızar divana divana

Edibini, yazarını
Tuna’sını, Hazar’ını
En sonunda mezarını
Kazar divana divana

Lüzumsuzum gör halini
Bilen mi var ahvalini
Her gün böyle moralini
Bozar divana divana

Sadık Dağdeviren
Aşık Lüzumsuz