MarangozÇölde marangoz, bu umudun sahibi. Umut, karda yılan. İzinden geçti anlam, zehirinde soldu tahta çocuklarım. Okyanuslar içirdim umutlarıma, yılmadım. Yazdım, tüm ağaçlar defterim. Ama dondu mürekkep. Balla sıvadım harfleri, tatlı bir dua gibi sundum yaradana umutlarımı. Konuşmadı benimle Tanrı, yıkıldı tüm duvarlarım. Yani ben her şeyi denedim. Timur KOHEN |
geçişler ise oldukça başarılı
hem anlam ve hem de anlatım yönünden çok akışkan buldum şiirinizi
başarılarınız daim olsun.
gönülden tebriklerimle