evleri sokağın dip köşesindeydi
sevdiğimin,
her sabah yolumu gözler
beni görüncede yüzünde ufak bir gülümseme belirirdi
O gün benim için sanki baharın gelmesi gibi
içimde mutluluk ve bitmek bilmeyen bir sevinç vardı
onunla birlikte olduğum her saniye benim için çok
değerliydi,
onsuz kaldığım günlerin ne kadar kıymetli
olduğunu anlıyordum


onunla beraber baharı beklerdim
mor menekşelerden başına taç yapmak için
ama O menekşelere kıyamaz ve koparamazdı
ve onları hep öle yerinde severdi
o menekşelerlen konuştukca bende onları izlerdim
onun gözlerindeki sevinç beni çok daha mutlu ederdi


adıda menekşeler gibiydi
sanki adını onlardan almış
mor menekşe, benim hayatım olmuş
onun kokusu güzelliği
gülümsemesi her şeyi beni ona bir kez
daha aşık olmamı sağlıyordu
bağlanmıştım
onun sevgisine
tutunmuştum onun aşkına
essede rüzgar savuramazdı
beni artık,
üstümden eser geçerdi
güneş ısıtırdı bizi doğunca
batıncada alırdı gölgesinin altına
saklardı sanki ve
hep korurdu beni....


yazan : Samet Karaoğlu