küçüklük ne kadar güzeldi..
sevdiğin çocugu öp kaç,aşk şarkıları dinlemek yok,
kutu kutu pense oynarken ne kadar mutluyduk,
saklanbaçta birbirimizin yerini söylemeye calısırdık,
şimdi saklandgımz yerı kendmiz bile bilmiyoruz...
düştüğümüzde dizlerimiz kanıyordu, şimdi ise kalbimiz...
red edilme korkusu yoktu bir kez aglasak bizim olurdu çünkü...
şimdi günlerce ağlıyoruz ama bizim deil başkasnın oluyor...
salıncakta sallnırken her rengi aynı anda gorebiliyorduk,
ask filimlerindeki en acı karakterlerle deil çizgi filmlerdekı en mutlu karakterlerle kendmızı özelleştiriyorduk...
buyumeseydikte hayat aynı kalsaydı, kimse değişmeseydi,hayat zorlaşmasydı...
hep gülseydik.... sahte gülüşler nedir bilmeseydik...!!


kendimize hep bir hayal dünyası kurardık
içinde ağlamak yok hep güldüğümüz bir dünya
şimdi ise neye bakıyorum biliyormusunuz
zalimleşmiş bu dünyada tek dostum olan hasret rüzgarlarına kızıyorum
keşke esmeseydi beni o günlerden bu günlere götürmeseydi
esenler deil yoldaşlar gelmiyor şüpheli bakışlar ve sevgisiz yüzler...

YAZAN :samet KARAOĞLU