1-
kendi kendime ne olduğunu sormaktayım!
birisi bana çıksın desin!
ölmeye hazır mıydım?
onuncu kattan bir anaforun içine
atlayan hayatımı yıldırım gibi düşerken;
kendi ellerimle tutabilirmiyim?




2-
durumun acaipliğini tamamen mazur görebilirim
gözlemlerim şekil değiştirirken
siyah renkli bir tüneli geçip
adsız, ünvansız cebrâil ile mülakata geçebilirim



3-
paraşütü icat eden kişinin kadavra halini de düşünerek
nihayet bir ’yücelik’ hali ortaya çıkabilir bende
ölüm ilanı önceden verilmiş insanlarla bir araya gelebilirim
zaten bütün hayatım cereyan etti öncesinde
bedenim ruhumu ti’ye aldı gözlerimin önünde
ve bütün bu zaman esnasında bedenim şâh dedi
ruhum mât oldu



4-
küçük çocukluğumun önüne insani kelimelerle set çekmiş kör/ebe/v(b)eyinlerin
iştah kabartıcı bakışlarını hâlâ unutmadım
yanlarına yaklaştığımda tuhaf bir şey oldu
varoluşun tüm imajinatif oluşumunu senaryo haline getirmiş
çirkin gözle gören, işiten maddi olmayan bir filmi içsel kurgulayıp
kendi hayatlarını hiç ölmeyecekmiş gibi olaylı hikayelerle süsleyerek
ve hastalıktan bıkkınlık vehamet olup çöktüğünde
dirileceklerini düşünmeyen
özellikle; -korkmadan yaşamak- gerçeğini iğdiş etmeden
bir gerçeklik duygusu vermediği için taştan mâbede
ufak,niş, parlak kandiller bıraktılar yanıma tam dibime



5-
oysa;
yok edilme korkusu şiddetli bir hırıltı, bir ses korkutuyor
hindistan cevizi yağı ile saçlarını parlatan
zincirini koparmış g/ötürü yaşayan
düş kırıklığı heybelerinde kendilerini inandıran
derinlerine ta içine sokulup medet uman
yalnızlığın tiksindirici kokusuna katlanmayı göze alan
varlığın duyumunda üç boyutlu evrenin ufuk çizgisinde ki adamlar
ki; aslında orada başlıyor ölümleri bilmiyorlar

nihayet;
ruh yükselmekte;
ruh çekilme de;
ruh fırlayış ta;