Zaman


Geldi geçti onca aşık gülmedi
Sevda deryasına daldığı zaman
Gidenler cihana geri gelmedi
Üzerine toprak dolduğu zaman

Nice şahlar padişahlar del’ oldu
Çok aşığa türlü türlü hal oldu
Kimileri yana yana kül oldu
Maşuk göz altından güldüğü zaman

İnsan olan sevda ile tutuşur
Bülbül gül elinde dertli ötüşür
Naz olmazsa deli gönül yatışır
Cananı çıkıp da geldiği zaman

Ağıt yaktı kimi aşık ardından
Çekip gitti birçok insan yurdundan
Bu Kırgıni ölmez miydi derdinden
Sevdiği meleği öldüğü zaman


Ozan Kırgıni


1963 yılında Alaca’nın Büyük Söğütözü köyünde doğdu. Asıl adı Hüseyin Vural’dır. İlkokulu Ankara’da tamamladı.

Aşıklık geleneği ve şiire ilgisi küçük yaşlarda başladı. Ancak yazmaya yönelmesi yaklaşık 25 yaşlarında oldu. Bağlama çalmayı ise ilk gençlik yıllarında öğrendi.

Özellikle Ankara’da tanıştığı birçok aşık, şair aracılığıyla kendini geliştirdi ve bilgisini pekiştirdi.

Ozan Kırgıni’inin şiirleri değişik araştırma, gazete ve kitaplarda yayınlandı

KAYNAK:© BeKa Sitesi

)(-)(-)(-BUĞULU CAMLARA YAZDIM ADINI-)(-)(-)(-378-)(-)(-)(

Gönüle her zaman bir sevda düşer
Çocukken kendine geldiği zaman
O sevdayla yaşar bir ömür boyu
Hele ki sevdayı bildiği zaman

Düşmüşse gönüle sevda eteşi
Daha da kurtulmaz ağrıdan başı
Sevdiğidir artık hayali düşü
Bir de aradığın bulduğu zaman

Ne güzeldir aşklar gençlik çağında
Bülbül gibi şakır bahçe, bağında
Karşıdan sevdiği göründüğünde
Dünyalar onundur güldüğü zaman

Aklı bile baştan san ki taşınır
Bütün güzellikler bile yaşanır
Dut yemiş bülbüle döner düşünür
Beklerken hayale daldığı zaman

Bir gün göremese hemen dövünür
Sevdiğini över hemde övünür
Dünya onun olur nasıl sevinir
Sevdiğinden haber aldığı zaman

Onsuz bir saat geçse duramaz
Hiç bir şeyi hayyra bile yoramaz
Yanından geçene bakar göremez
Onunla baş başa kaldığı zaman

Sevda böyle bir şey yaşayan bilir
Sevdiği uğruna isterse ölür
Bütün güzellikler diline gelir
Lüzumsuz sazını çaldığı zaman

Sadık Dağdeviren
Aşık Lüzumsuz