Rüzgarda sallananlara kızıyorum sokakta
Hakları yok hiç değişmeyen zifir sessizliğimi bozmaya.
Kapkaranlığı düşün, ve bir de loşu,
Ben oyum,
Loşun aydıklıktan hiç nasiplenememiş kapkaranlık olduğu.

Yaşlanırsan her gece,
Sende sandalye çekersin cam diplerine.
Yaşlarda kurur ciğerlerin gibi,
Boşuna son diyorum, son lügatıma hiç girmemiş.

Nasıl anlatırım.

Sana mevsim dedim,
Ve görüp görebileceklerinin garibi.
Yaz yaklaşsada aynı, kış yaklaşsada,
Hep günlerim kısalır, gecelerim uzar.

En garip mevsimsin,
Dikkat kesil,
Derince bakabilirsen ayazın gittiğini görebilirsin.
Ya da takvimlerden, bahar gelecek gibi.

Tamam kabulum günler uzuyor dünyada,
Ya dünyamda ?
Ne ilk bahar ne kış,
En baştan karanlık ve gittikçe derinleşen gece uzantısı.

Aslında,
Nicedir söylemeye çalıştığım...
Günleri uzanyalara karşılık
Gecelerimin uzadığı.



Olmadı,
Bu akşamda olmadı.
Ne diye oturduk,
Ne ile kalkıyoruz.

Hesap kitapla uğraşamam,
Tüm zifrin üstü bana kalsın.