2
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
1787
Okunma
Buğulanıyor camlar,
Burada biten fırtınadan.
Bağıramıyorum ya iki heceyi
Bağırıyor buralar.
Her seferinde en başa dönüyorum
Başımın döndüğü yere.
Her seferinde azalıyor saygım kendime
Nefret ediyorum şu halde ki benden.
Güneş doğar belki dudaklarımı ısırdığımda.
Parmaklarımı kemirdiği kalemin
Hiç olmamış gibi
Öylece bakıyorum,
Yukarıda o kadar çok karanlık var.
Yetişmiyor bu mevsim sana
Sanki uzak ol diye dahada.
Gözlerimi kapatıyorum...
Göreyim, ve git anında
Tek kelam dahi etme.
Ama susma konuşursanda.
Kısık bağırıyorum yine
Uyanma.
Köprüler yıkılacaktı daha
Öyle sarılacaktım annen gibi.
Kıtalar oynayacaktı içimde
Ben daha ağlayamadan.
Kusamadığım bir o kadar daha
Bir yana,
Birde zaman.
Öyle geçmiş ki...
Burada olsan... gün alacaktım on yaşımdan.
5.0
100% (3)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz