Tümsekte sek sek oynayan umutlarım vardı
maviye çalan misketlerim hayallerim
delik cebimden düşen düşlerim
yarım atan yamalıklı yürekli sevmelerim
hep ip atlatırdı hayat
ayaklara takılan sıkıntılarım düşünürken yanardım

yakartopuydu hep sol yanıma çarpan
yakalacıkça çoğalan canlarım
bir de acıyan acıtan yanlarım
oyunlarım
sırtıma vurupta oyundan çıkmalarım


topacım dönerdi yuvarlaktı dünyam
kınnaplara sarıdığım dönme hızım
yorulurdu zendeler düşerdi ben gibi
zerkeşt düşlü oyunlarım düşerdi
çamurlu toprağa sapladığım paslı çivilerimdi kaderim
her çizgisinde sonu olmadan uzayan kader çizgilerim
hep beş taştan biri düşerdi ellerimden şansım işte
yetişemezdim yerdekini alırken havadakileri yakalamaya
yıldızlara karışırdı dileklerim

gece çökerdi önce sokaklara oynayan çocukluğuma
gözü kapalı kör ebelerim gerçeklerden saklanmalarım
karanlıklarım kaybolmalarım
boyasız kalırdı hep boyama kitaplarım

bir top çarpardı pencerem kırılırdı
cam kırıklığına karışan çocukluğum
top patlar oyun biterdi her seferinde
ama dünya yine dönerdi
hileli oyunlar oynanırdı
herkes sürekli yanıp dururdu...




"oyuncağı elinden alınmış bir çocuktu ağlamalarım, yağmurdan önce ıslanmalarım yarım kalırdı hep oyunlarım ümitlerim"