kışın ortasındaki baharlarım
hastene koridorlarındaki damarlarıma akan
serum şişesine doldurduğım umutlarım
yaşama sancılarım


zigzaglıydı seni düşünen tomografilerim
bir gelip bir gitmelerindi
yüreğimdeki ritimsizliklerim
Lokmansız hastane koridorlarımdı hep
seni sevmelerim


ölmeden önce görmek istediğim düşlerimdi nefes almalarım
damarımda geziyordun
doktorlardan habersiz
ilacım sendin
bir ben bilirdim bir de Lokman
bir de yüreğimden akıp giderdin sen


ama sen bilmezdin
bir ilacımı getiren hemşire birde ilaç niyetiyle içtiğim düşlerin
titremelerim
seni göremeden gitmelerim ölümlerim
seni görmeden gideceğim di korkularım
yaşatmak içindi seni serum şişelerine özlemlerimi dolduruşum

işte sen ilaç oluyordun hastane koridorumda
ben sensiz ölüyordum
senin hep haberin olmuyordu
ama düşlerin hep ilaç oluyordu
senden habersiz parantezsizdi sana anlatmak istediklerim...

ben hasretinle ölüyordum hep senden habersiz
hastane koridorunda atan kalbim sen diye atsada
ben senden habersiz yokluğunda ölüyordum
doktorlardan bile habersiz...



"yaşarken ölmektir AŞK"