VURACAĞIM KENDİMİ


Gözlerim yanıyor ama uykum yok gibi,
Başucumda paslı çivide asılı duran saate takılıyor gözlerim,
Saat üçe geliyor,sancılı bir gecenin daha sonuna geliyor vakit.
Bir cigara yakıyorum,bir cıgara daha bir cıgara daha
Derken sabah selası yankılanıyor koca şehirde,
Bütün sessizliği yok ediyor bir anlık,
Tarifi imkansız bir haz duyuyorum yüreğim kıpır kıpr,
Kalkıp iki rekat namaz kılacak mecalim olsa
Bütün kasvetiyle üstüme çöken gecenin derdini
Doğan güneşle kaybolan karanlığa gömeceğim ama,
Gel gör ki halim hal değil.
Kendimi biraz daha zorlayabilsem,
Başım böyle gözlerimi bulandıracak kadar ağrımasa
Yeni günün her müjdesine balıklama dalarım .
Yağmurlu bir akşam idam kararı giyip
Koğuşlarına döndüklerinden beri
Sabahlara kadar demirlerini şakırdatıp dolaşan
İdamlık eşkiyaların zincir sesleri beynimde zonkluyor .
Halim hal değil,gidişat gidişat değil
En sonunda yüksek bir tepenin başında
Acılarımı son kez teneffüs edip
Yarınlara bakan umutlarımı dipten tırpanlayacağım
Bir sabah selasından sonra ezanı uğurlarken
Tanyeri ağarıp gülücükler savurduğu bir esnada
Bütün tebessümüyle güneşin şavkında
Vuracağım kendimi .
Kum gibi yığılacağım toprak dibine
Senin olsun verdiğin acılar,
Üzerime üzerime kustuğun zehir sözlerin
Sabahlara kadar ağlattığın zindan gecelerin
Hiç bir yere sığmadın boşalsın yerin
Al senin olsun koca şehir,bütün dünya
Vuracağım bir gün kendimi dipsiz gecenin koynunda
Üzerine bastığın toprağı üstüme çekip
Yüreğin soğusun diye süngümü mezar taşıma çakacağım.

Mehmet Zafer