Deli bir sevda
Eser durur başımda
Deniz hafif dumanlı
Net değil görüş açım
Seçemiyorum
- doğru mu gidiş yönüm-
Vira bismillâh diyerek
Yelkenleri fora ettim
Ufka doğru- bu kaçıncı kaçış-

Beklemediğim bir anda
Vurdu fırtınan
Kendimden -
Belki kaderin yazdığından kaçıyorum
Zehir kesesi taşıyorsun ya
Dilinin altında
Kanıma karıştı yine
-zehir mi zehir sözlerin-
Ruhumda açtığın yara
Onulmaz gayrı
Zemheri Şubat ayazını
Yedi yüreğim

Yalan/sızım

Gönül bahçende açmış yaban gülün-
Kıymetli çiçeğindim
Zehirli sarmaşıklar dikmekte
-gecikmedin ocağıma-
Nefesimi keserek düşürdün toprağıma

Cellât kimliğinle yargısız infaz yaptın
Önce gece gözlerin çekti tetiği
Sûr üflenmeden kıyametim koptu
Bir hayal kahvesinde

Kırk yıllık kahve hatırına sustum
Gün batımı kızıllığında gözlerim nemli
Bir fincanın telvesinde demleniyorum
Geçmişimi özetliyor falcı kadın
’Nadasa bırakmışsın yüreğini
Toprağın ihanet etmiş yaralısın’
Diyen sesini
Çok uzaklardan duyuyorum

Boş limanımda
Maviye demirledim yüreğimi
Yâr nasıl acıtmış canımı-bilmiyor-

Akşamın poyrazı yakarken tenimi
Mor sümbül bırakıyor avuçlarıma
Gönül yaran iyileşsin
Değmeyeni misafir ettiğin
Gözlerine yazık diyor

Gözbebeklerimde kalan’’ sen’’i
Görmesin esmer kadın diye
Yönümü çeviriyorum

Vatanım gibi sevmiştim seni
Toprağını ezmekten çekinmedin.

Güzel günlerin hatrına
Sitem etmiyorum
Karanlık geceye yakışır
-O şehirde-
Deniz fenerin yok
Kaybolma sakın

DENİZ_DERYA35