Gecenin bir vaktinde
Bilinmeyenden geldin yalnızlığımın ortasına düştün
Güneş gibi doğdun karanlık günlerime
Hayat pınarı gibi aktın gönlüme
Dudaklarımla hasretini çizdim sularıma
İmbat yeline tutunur gibi
Sarıldı yaralı yüreğim varlığına

Ellerini uzattın
-Tut yüreğimi hadi -dedin
Hileliymiş yürek zarın göremedim

Gece karanlığında gözlerine tutundum
Ateş pervanesi oldum ömrüne yürüdüm
Öyle gururluydun ki
Yaktığım ışığı göremedin


Umursamadan yasaklarımı deldin
Gözlerime vurgundun
Yeşilinde öleyim dedin
Her renge meftûnmuşsun geç öğrendim

Mevlâna gibiyim yâr
Başımı koydumsa yoluna
Başını da isterim yoluma

Var mı mangal gibi yüreğin diye Efe’ce sordum

Emanetin başım gözüm üstüne iki gözüm
Sözüm söz dedin
-Dönmez er kişi sözünden bildim-
Sevdanın ateşinde nâr olmadan
Köz bırakılır mı sandın

-Aşk yangınsa-
Neden yanan ben oldum

Aynı bedende canlanmış iki ruh
Yol ayrımında sevgili
Finali sen yazdın

İhanet en büyük günahsa YARADAN katında
A’raf-ta kalacaksın

Sevmek önce yüreğe dokunmaktır
Bildin mi toprağım

-Aşk vuruldu-
Rahat bırak bizi
Ben vazgeçtim
Sende vazgeç sevdamdan



/Yokluğum cezandır bilesin/

DENİZ_DERYA35