Unutulmuş bir enkazın altındayım
Duyulmaz sesim
Can verdi duygularım duyarsızlık duvarında

Felaketin arifesini yaşadı minicik yüreğim
Koptu feryat figan
Semada şahadet nidası
Kent sokakları toz duman
Hani lanetliydi ecel meleğim

Küçük bir çocuğum unuttunuz beni
Ne olur sevin biraz

Çokça var yağmurdan kardan
Eser poyraz dört bir yandan
Lokmam yavan
Yatağım taştan
Yorganım ay ışığından benim
Sevkatim az
Ne olur okşayın saçlarımı biraz

Yunus’um ben hayata emanet bakışlar attım
Yapayalnız birbaşıma kaldım
Gidiyorum
Azra’yı pas geçti ecel biliyorum
Ellerinden tutun biraz

Kağıt kalem kifayetsiz
Tıkandı duyguların tarifi
Habire yüzümü çiziyorsunuz resme
Saçlarım kıvrım kıvrım
Benzim ak
Gözlerim kara bir yıldız taşı gibi parlak
Kar yağıyor kirpiğime serenat gibi
Duyun biraz

Bakışlarım gizliyor umudu görmüyorsunuz
En derine hapsediyor yarını
Umut verin az

Bir çatım vardı babadan kalma
Onu da başıma yıktı toprak ana
Acının renk cümbüşüne büründü dünya
Ne olur görün biraz

Bilmiyorsunuz
Kınalı eller kaldı karda
Sevdalar dağıldı enkaz altında
Aramıyor sormuyorsunuz
Yanıma gelin biraz

Deprem oldu çocuk hücremde
Bundan daha büyük bir ibret var mı
Gözlerim kıyamete uyandı
Ben öldüm
Siz hala yaşıyorsunuz oysa
Ne olur ruhuma okuyun bir fatiha...