Diyorsan “aşk nedir, nelere değer?”
Sev, sevil, Kevser’de yüzersin çocuk
Amma tek taraflı seversen eğer
O zaman canından bezersin çocuk

Öyle ki benzemez hiç bir hevese.
Kilitler kalbini kordan kafese.
Bir ömür, üstelik nefes nefese
Sanki cehennemde gezersin çocuk

Koyar gözlerine derdi elemi
Kör olur görmezsin olan âlemi
Hükmünde olsa da çare kalemi
Her gün çaresizlik çizersin çocuk

Hele “yar” dediğin göz göre göre
Ellere kur yapar, salar kedere
O zaman yaşarken, binlerce kere,
Künyene “ölmüştür” yazarsın çocuk

Sonrası ne varsa girer iç içe
Küsersin neşeye keyfe sevince
Gün gelir varlığın karışır hiçe
Kendini ezdikçe ezersin çocuk

Ne tarafa dönsen görürken onu
“Suçum ne?” demenin gelmez de sonu
Kısır bir döngüye döner bu konu
Sonunda aklını bozarsın çocuk

Sanmayasın aşkı kötüler şair
Yazdıklarım aşkta tekliğe dair
Gönüller bir ise aşk olur sihir
Gözüne yıldızlar dizersin çocuk

Yani iki yüzü keskin bir bıçak
Ben diyeyim “soğuk” sen de “çok sıcak”
Ne akıl yetişir ne de yazacak
Anlatırım bana kızarsın çocuk
Susarım kendini üzersin çocuk


İHSAN TURHAN