Madem ki sordun çocuk anlatayım ben sana
“Biz, biz” diye yanıp da ben’likte sönmektir aşk
Hâşâ Allah’tan sonra kalbinle bir insana
Deli gibi inanıp öyle güvenmektir aşk

Sen çiçeksen, o arı, sen ocaksan, o nar’ı
Katıksız paylaşarak mutluluğu efkârı
Ne renk olursa olsun yarının varı ar’ı
O renge boyanarak sindirip sinmektir aşk

Kalp kalbe mahkûm amma fikir hep hürmüş gibi
Kararsa da önünüz nura yürürmüş gibi
Gönlünüzün gözüyle yolu görürmüş gibi
En derin kuyulara beraber inmektir aşk

Gizli saklı olmadan aranızda bir konu
Elleri boş vererek takmadan onu bunu
Bir gün bile sormadan! Nereye gider sonu?
Ömür denilen ata beraber binmektir aşk

Yani beraber doğup beraberce büyümek
Hep el ele oturmak hep el ele yürümek
Mumla fitil misali beraberce erimek
Beraber boran olmak beraber dinmektir aşk

Mutluluğun üstüne nice mutluluk koyup
Yıllarınız geçse de yine heyecan duyup
Şahadet sonrasında yar adını okuyup
Son nefesi vererek Mevla’ya dönmektir aşk

Bunları yapmayıp da “ben keremim” diyene
Sevda terazisinde “bin dirhemim” diyene
Leyla’yım mecnun için “ben veremim” diyene
Riyakâr bir alevle yalandan yanmaktır aşk

İHSAN TURHAN