koyu bekleyişler yiter anlık gün ışığında
saçmalama hakkını kullanmıştır tüm bitişler
toprağın ıslak kokusuyla gelen saplantım
kır çiçekleriyle ölçtüm ayrılığın zamanını
sen olmasan da sensizlik benim...

baharlar yorulmaz saçlarının aklarında
taç yaprakları gönlümün çiy taneleri gülüşünün
ayaklarımın tozuyla öleceğim biliyorum mütevazice
ben ne zaman ölsem ayaklarımın tozuyladır
ve nereye koşmuşsam sana koşmuşumdur
herhangi bir taşın altındaki yağmurum kokulu...

gidişine pencereden gizli baktığım çocuk
yağmurluğunu askılıkta unuttuğunu söylemekti
hayatın en güzel anını beklemek
şubat ayazını yırtan serçe kanatları kadar hırslı
ve en az o kadar çocukça ölmeye meraklı...

bütün dünyalarını tattım aslında evrenin
sokaklarının sisinde umutsuz aşklar eskittim
ve yollar hep sensizliğe çıkınca anladım
sonsuz diye birşey olmadığını
sensiz sonsuz yokmuş
en çok bunu anladım
canım...


kağan işçen...