Hani yalnızlığın değdiği yerde…


İçimde kar soğuğu
Sessiz bir kalabalığın türküsü gibi
Gamzeli gecesinin solgun suskusu
Kal bende derken
Kalben de korkusu…



Evcil hıçkırığa tutulmuş sokakları gösterdim içimdeki çocuğa
küstüğümü çepersiz güncelere
Gövdeme yük saydığım ayrılıkları
Baba kokusu olmayan evde
Kuyuya benzeyen suskunluğumu
Ve yaralı bir serçenin dudaklarıyla öptüğümü gidişlerini…


İçimde kar soğuğu
Hani o sustuğum yerde…


Dönüp dönüp gidiyorum yüzüme
İncelikle bakıyorum boşluklarıma
Irgalıyor uzağım yakınımı
İnciniyorum ha bire donmuş öfkemle…


İçimde kar soğuğu
Gamzem de
Gam zede sözcüklerle…

Dağılıyorken sözcükler çekip gittikçe
Yakınlığımın dilinden ıslık çalıyorum
Öyle sessiz çırpınıyor ki dönüşler
Çözemediğim bu incelikten…


İçimde kar soğuğu
Gül/esen gözyaşları büyüyen avuçlarımda..


Kıymık kıymık yürek yerim
Tenhalığında siliniyorken zamanın
Rüzgârın ağzından içiyorum iç çekişlerimin kekre sessizliğini
Ağzımda pas tutan mavalların sükûnetini seviyorken yüreğim
Sulara gömülürken kızaran tenimin soğukluğu
Beyaz bir sesle dilimin tufanından itiyorum
Boşluğun doruklarına ayinlerimi
Alnımda mayalanırken başak tenli hüzünler ….



İçimde kar soğuğu
Dışımda yükselen sıcak bir çığlığın buz tutan kederli ve gecikmiş gölgesi
İçimde kutsal bir sesin beyaz güncei
K/aralayıp okşuyor gülüşümü
Kartopu boğazımı düğümledikçe
Eriyorum ısırdıkça içimi…


İçimde bir dünya imge
Kırgın
İncinmiş
Gücenik bu beyhude zamana
İçimde harf sızısı
Medet umuyor iç sesinden lügatin
Kırağı yiyor akıl yerim aniden…



Hani iplik iplik gözyaşının hayalle kesiştiği yerde
C/an üzre…