1.

şımarık sabahlara alışkın sancım
yatağım bakımsızlığıma
gece vakur acımasızlığıyla sakin
bugün beni kimse görmedi
aynaya hiç bakmadım
beni ilk sen gör
seni ilk ben...

2.

uzun bir yolculuğun sonunda
bulamamaktır aşk...
her şeye aynı adı koymaktır
ben ve o hariç
her şey vardır aşkta
yüz yüze olansa
ölümdür yalnızlıkla
yüz yüze iki öteki...

3.

belki gitmekle geçecek ömrümüz
belki yeryüzünün
en uzak iki insanıyız birbirine
ama nasılsa kala kala
senden geriye ben
benden geriye sen
boşuna değil
kahkahalarımız...

4.

senin en çok doğal sessizliğini istedim
çocukluğumun odalarına benziyordu
o odalarda özlemlerle çizdiğim
iç resimlerimin bütünüsün sen
kalan tüm boşlukların biçimlenişi
ve artık nedensiz değilim...

5.

böyle bir hışım görmedik
bu hınç kime niçin dedik
uzak durmayı kabullenmedik
bir toz zerreciğinden bile
narenciyeler uzun yağmurları sevdiler
biz hayata açık tül perdeleri
kavşak ağaçlarında akşam kuşları
ölesiye savundular hayatı
bizse o kavşaklarda umut etmeyi...





kağan işçen