5
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
1912
Okunma
bir nehrin kıyısında içiyoruz hayyam’la
suyu dinliyoruz
çakıl taşlarının yıkanışını
otların diriliğini
seyrediyoruz
arada
hayyam ağlıyor
ben gülümsüyorum
ben ağlıyorum
hayyam gülümsüyor
özde yok birbirimizden farkımız
ikimizde toprağa yakınız
gökten iki kalem düşüyor
biri yakuttan öteki bakırdan
bakırı O alıyor
yakutu ben
O beni yazıyor
ben onu
soluklanıp yine içiyoruz
şarabın en iyisinden
devindikçe zaman
O berraklaşıyor
ben kararıyorum
son sözleri yankılanıyor suda
“Allah’ım bilirsin ki seni, bileceğim yere ve sınıra kadar bildim. Beni bağışla. Seni tanıma çabalarım sana ulaşmak içindi”
gönül gençyılmaz
5.0
100% (2)
Cevap Yaz