3
Yorum
9
Beğeni
5,0
Puan
1738
Okunma
oysa daha çocuktum
çoktan mezar taşlarına dönüşmüştü çakıl taşlarım
serin ırmağa kapılmıştı bayram sevincim kırmızı pabuçlarım
kıyıya vurmuştu mülteci yitik gemilerim
talihsizliğim ezelden
gözyaşların sahibi annelerin entarilerinde
simsiyah kuğular görmüştüm
matemin soğuk yüzü yıkanırken kinle
sağanak öfkeler dökmüştüm
oysa daha çocuktum
büyüdükçe...
yerle yeksan başım
ipil ipil akan maviliklerde çırpınır
tut ellerimi
kaybolmadan bu gezegende
toprağın iştahlı kuytuları yutmadan cismimi
indirme n’olur gözlerini
bir mültecinin ulaşılmaz menzili gibi
umutsuzluğum olma
hadi ellerime bir şeyler söyle
yağmura düşlerimi karıp
“denizcilerin bile irkildiği”
bir gemi enkazı gibi
bırak sende ufalansın bu can
ah can
bırak “içinde tutuşsun kuru güz yaprakları”
talih bir kere gülsün
gönül gençyılmaz
5.0
100% (9)
Cevap Yaz