3
Yorum
13
Beğeni
5,0
Puan
1425
Okunma
“kum denizinde” depar atan kertenkeleğimsin bu şehirde
ölüm vadisinin av arayan çakalları etrafımdayken
çölün buz gecelerinde üşüyen ay’ı ısıtan bulutlarımsın
gel gidelim bu şehirden
ki
şehrin “kum şeytanları” sürüklemedi mi
tuz beyaz gecelerde biriktirdiğimiz düşlerimizi
buruk küskünlüğümüzden haberi oldu mu kimsenin
anla işte yalnızız bu şehirde
Tanrı’nın adımlarının izinin umut çukurları açtığı…
eşkâli belirsiz şehirlere gidelim
unutarak korkularımızı
alıp başımızı
bırak istediği kadar gerinsin üstümüzde şehir
yüklenip yürek atışlarımızı
uzak diyarların göçmen kuşları olalım
“kırmızı bir karaağaç gibi güçlü… “
gönül gençyılmaz
5.0
100% (9)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz