Ne o gözlerinde
Gök yarılmış yer çökmüş
Bırak kirpiklerindeki incileri omuzlarıma dizilsin


Sana demedim mi kâğıttan uçak düşlerini uzak tut
İpi kısa uçurtmalardan
Dinlemedin


Kozayı Yaratan’ın aşkına
Ne vakit buza kesti yaban mersini gülüşlerin
Gılgamış boşuna aramış ölümsüzlüğü
Bilse ki sır bedende
Bilsen sır bende
Gittiğin yol bende
Dostluğun en katıksız hali değil miydi dilimizdeki izi


Daldan dala atlamadan tut ellerimi


Diyorum şu demir yokuşlarında
Yuvarlasam güneşi
Can suyu gelse de köprücük kemiklerine
içinde lotuslar açsa


Korkma
incinmez saçların demlenirken göğsümde
Yeni baştan yazsak
Gılgamış öyküsünü



"Sonra çеkildim bir kеnara, Sеyrеttim olan bitеni. Baktım; kimdе bеn nе kadarım, Kim bеndе nе kadar kalmış. "
Henüz çok toyken kalemim,"edebiyatdefteri" ailemin içinde buldum kendimi
çelik gibi yürekli bir oya ağacı gibi nazenin kalemler, sımsıcak dost oldular bana
Bir gece soluklanayım derken Kıymetli Edebiyat Ailem , nasıl mutlu olduğumu anlatamam
sonsuz teşekkürler, saygılarımla





Gönül Gençyılmaz