Mahzunca dokunuyor kelimeler
Zihnimin en üçra köşelerine
Uç diyor gece karası
Her ne kadar iz varsa uç
Dile geliyor yabanım suskunluğun asaleti


Uzanıyor ağaçlar
Bir başka tarafta uykuda dereri
Şark kapısı kadar sert rüzgarları
Zemheri ayının dolu dolu bacaları
Zerresi konuşuyor yabanım son aylarımın



Hani yazardı ya gözlerin
Son sürat çizerdi kalbini güne geceye
Ben hep ayazında ellerimin
Ortak olurdum zamanın sesine
İşte şimdilerde şarkılar bile vedadan yana yabanım


Koca bir dünya sise büründü
Vefalardan haber yok dünlere kara çalınalı
Körpecik sarmaşıklar dolanıyor
Cam önleri nem dolalı
Sisli puslu hem aylardan zemheri
Düş görmüşüz bayım


Ne dost dost oluyor insana
Nede arkadaş dediğin sırtını dayayacak kadar sağlam
Hep çepli dikiliyor urbalar bayım

Tıka basa doluyoruz mahşerine dünyanın
Yine bir gece geçiyor üzerimizden
Tan doğmadan eriyor hazanları gönül bahçemin
Gözyaşı yağıyor bayım çiğ yerine
yapraklarıma...