şöyle bir baktım şiirlerime
tek tek okudum daldım içine
İlk günden son güne kadar yaşadıklarımız
bir film şeridi gibi geçti gözlerimden
hepsinde sen vardın
çoğu hüzünlüydü
vuslatı bulan o kadar azki
çok kısa sürmüşdü...

senin benden haberin yok diyerek anlatmışım kendimi
sesimi duyurmuşum sensizliğimle
darağacında hissetmişim özümü
bu aşk acısı geçer demişsin
isyan etmişim
sen hiç sevdin mi diye sormuşum
her yerde izlerini aramışım
kayıp olan izlerini
haksız suçlamalarına yenik düşmüşüm
sol yanım felç olmuş
mikrobum demiş sevmişim seni delicesine
kaybetmeyi kabullenmemiş seni tanıdığım gibi
yeniden doğuracağım demiş
ve becerememişim...

yarım yamalak bir buse konmuş dudaklarıma
ifade etmişim sevgimi ömrüm diyerek
duyacakmısın feryadımı bağırmışım nefesim kesilene dek
nafile duymamışsın
med cezirleri yaşarken
ah bir çözebilsem bilinmezliğini
o bilinmezliğe girip kaybetmişim benliğimi
dört duvar arsında sıkışıp kalmışım
boşunaymış;
girdiğim iddia kazanmak istemediğim halde kazanmışım
bakmışım unutamıyorum
arama
sorma
sen unut beni diye çağlamışım...

her şeyi bile bile lades demiş yeniden başlamışım
hayatımın anlamı bilmiş tapmışım
hoş geldin diyerek açmışım gönül kapılarımı
sıfırdan başlamışım beyaz sayfa açarak
duyunca ihanetini öldürmüşüm seni
anneme anlatmışım sevdiğimin öldüğünü
son kez seslenmişim içimdeki tüm isyanlarla
güya marifetlerini dökmüşüm kazanovayla
sevgiyi hiç bilmeyen
kendinden başkasını sevmeyene
sevgiyi öğretmeye çalışmışım
kırılmış kanatlarım uçamaz olmuşum
izlerken bir başka aşkı
o kelebeğinde kanatları kırılmasın istemiş
uyarmışım...

sen;
her şeye rağmen benden vazgeçmediğin için
adını koyamamışım sevdamızın
son sayfa deyip yine kızmışım
ömrüm deyip yine çoşmuşum
sevdim işte bir kere diyerek
ifade etmişim duygularımı
vazgeçeceğim demiş
kendimi kandırmışım
tüm yalanların yeniden çıldırtmış
seni bir kenara bırakıp
başlamışım gönlümle hesaplaşmaya
uslan artık ağlama demişim
dinlememiş
telkin etmişim kendimi
bulamamışımki kaybedeyim diyerek tesselli bulmuşum...

sevmeyi öğreten senden
unutmayıda öğret diyerek yalvarmışım
itiraz etmişim tüm haksızlıklara
gözlerin düşmüş aklıma
hani güzel bakan kahverengi gözlerin
bir anda yıkmışsın yine dünyamı
kara yazgım olmuşsun
huzur dilenmişim dostlardan
saçlarımı yolmuşum bir çare bulamamışım
felekle yüzleşip hesap sormuşum
kendi menfaatlerin için
bir pula harcamışsın yaralı yüreğimi
Allah’a havale etmişim
unutmayı izle şimdi,
yoksun artık demişim
Annemin ninni diye okuduğu türkü olmuş benim kaderim
sevgi dolu kucağına sokulmuşum
istediğim sadece gerçek bir sevgiymiş
verememişsin...

sonunda seninle tanıdığım aşka
küsmüşüm, kalmamış inancım
çünkü aşk;
acı veren, üzen, kapanması imkansız yaralar açan
kocaman bir yalanmış
lakin söyleyeceklerim hiç bitmiyor
içimde kalıyor nedense
bundan sonra da kalacak
ben benle konuşacağım
sen duymayacaksın...

verdikçe çok fazla değer,
kendi değerimi kaybettim
ne sevdiğim
ne arkadaşım,
ne de gerçek bir dost
olabildin bana
son nokta kondu şimdi...
_____________ ’’deyilmişimki birşeyin olayım hiç birşeyin’’_______


20.12.2011_______________Seher_Yeli


Sevgili papatyama sonsuz sevgilerimle çok teşekkür ederim.