Merhaba...

Kadın güzelliğin smbolü, kederin beşiği oldu yıllarca...Sanki hüzün O'na yakıştığı için kahırlar yağmuruna itilmekte...lakin onun acısı da o denli anlamlı ve gizemli...

Sayfanızdaki görsellik zaten şiirin ruhunu tahlil etmiş...

Fakat kalem o denli duygulara adapte olmuş ki...bir damlacık ıslaklığın bir deryaya mı...çatlamış bir toprağa mı düşeceğine kendince ustalıkla karar vermiş...


Kadın...çok şey...

Fakat nimetler pay edilirken, hep O'na tilki taksimatındaki mağduriyetler raslamakta nedense..Sonunda ızdıraplar ve göz yaşı payına düşmekte...

Dizleriniz o kadar anlamlı ve ıslak ki...

Kimi yerde ipekten bir dokunuş...

Kimi yerde imajına anlam üfleyen göz kamaştıran bir atlasın vakarlı hışırtısı var...

Bu yüzden kadının uykusu da gizemli...uyanışı da...

Fakat sanki, bilinç altında gizli gibi satırların aralığında hep sitem ve çile var...

Mutluluk verse de mutsuzluğu kendine saklayan;

vefakar...
fedakar kadın...


Bir çağlayanın haykırışı ile yüreğine suskun...

Kendine kırgın...

Başkalarına gül olan kadın...


Yalnızlığın adı baharken güzlerin kendisi olan:

yapayalnızdı kolları
baştan ayağı eylül

Gözleri buzlarda erise de yangınlara alışık ve fakat aldırmayan;

yaslandı bir buz dağına
topukları üşüdü
...
bir iki inledi yalnızlığı
içine çekti
çayın buharını

Kimse kadını çözmeyi, anlamaya çalışmayı denemez nedense...

Ana rolü biçer,göz yaşını sildirir...

Memleketim der, kucağına sığınır...

Bacı der destek alır...

Çocuk der içindeki çocuğu yaşar....

Eşi oldu mu "karı" dır adı...

Hep teselli eden...

Ödün veren...sevgisini dağıtan...


O'nun dünyası akla gelmez:

önce bir güvercin
sonra
bir bal böceği kondu penceresinin kıyısına
yudumlarken çayını
Anadolu başını büktü


Kendisini dinlemeye...iç dünyasında durulaşmaya gereksinimi vardır...

Hülyaları,

erdemleri,

düşleri vardır...


Anımsamak, bir nebze tebessüm etmek ister, acılarından sıyrılabilirse:

unuttuğu bir dua yapıştı dudaklarına
bir menekşe gülü tırmandı gözlerine
...

rüzgar kuşu oldu ruhu
dirim bir hülyaya daldı


İnsan ölmeyi yeğler mi kimi zaman?...istiyorsa kendi seçimini yeğlemelidir elbette:

Kadınsa asla...

O başkaları için yaşamalıdır...

Ölmeden ölerek....


Kendisi önemli değildir:

sessiz yaklaştı ölüm
incitmedi dokunuşu
...

gülümsüyordu dudakları



Bu akşam yutkunarak bir şiir paylaştım...Sanki suçluyum gibi hissettim kendimi...Bazen bir şeylerin ardına düşerken ne çok şeyi göz ardı ederiz..."Ben" duygularımızı bir eritebilseydik...Freud'un egolarla hayatını geçirmesi boşuna değilmiş meğer...

Çok tebriklerimle...saygılar yüreğinize....