Gözlerinin cennetine bakınca parçalanan gözlerim,
bir an için arafta olduğumu unutur gibiyim..
o cenneti sever
ama cehennem göğsümün solunda tutuşuyor.
kirpiklerinden kevser damlıyor yanaklarına
dudaklarındaki çatlakları sadece o dolduruyor.
ve sen de merhametini avuçlarına sıkıştırıp
Allah’ım n’olur affet onu diyecek gibisin
çünkü benim bir suçum yok
biliyorsun,
ben sadece sevdim..

Platonik günahlarımı taşırken sırtımdaki bıçaklarla,
sevilmeye alışkın değildi bedenim.
gözlerinin cennetini isterken içimdeki adem,
kanıyorken gölgesizliğim,
dudaklarının mahşerinde bir öpücükle gölgelen’dirilirdim..
saçların gece gibi yüzümü örterken
el ele tutuşurduk Tanrının yanında..
cennete de sol kapısından girerdik hatta
zaten sen varken yasak elmayı görmezdi gözlerim
göremezdi de
çünkü benim bir suçum yok
yasak elmayı yemedim
ben sadece sevdim..
eğer isteseydin
elmayı da koparırdım senin için.
tatlı dilin içimdeki yılanı cennetten çıkarırdı,
seni dünyaya kadar kucağımda taşırdım..
habil saflığı giyinirdi tenlerimiz,
kabil kıskançlığını bir kuştan görüp toprağa gömerdik.
seni içimde öldürmem gerekmezdi.
en fazla rüyalarımda ölürdün,
uyanınca dirilten haykırışlarımla da
İsrafilin suruna saklanırdım..
ama Allahım
beni onun kalbinden kovma, çıkarma
yasak elmayı da yemedim bak, yaşak aşk’ı da,
benim bir suçum yok
ben sadece sevdim
onun da bir suçu yok aslında
o da sadece sevmedi..

Allah’ım en iyisi;
Cennetini giydir üstüme
hem yakışır bana
sevsin..
Cehennemini bile giyse üstüne
yakışır o’na
severim..

Ahmet Kastancı.