Belki belki…

Sonbaharın ilk soğuğunu ben yedim
Kemiklerimin soğukluğu düşüyor kaldırımlara
Bakışlarım solacak yapraklarla
Yine bekleme modundayım geçiyor bahar
Aşk içindeki ayrılığı çaresiz yüklendim
Umudumu bohçaladım eylülün soğuk sandığına
Sıcaklığımı sıcak akan bir başka bahara yükledim

Belki belki…

Sonbaharın solgun ilk yaprağı bendim
Deli deli esiyorum ayaza yakın ağlamalarla
Takvimden kayıyorum gündelikçi duygularla
Yine ömrümden düşüyor yalnız bir bahar
Bunca yıl boşuna mı unutmaya bilendim
Tüm hatırlamalarım bürünür nisyan kılığına
Soğuğunca gerçekliğin hayalinle eğlendim

Belki belki…

Sonbaharı istemeye istemeye bir ben sevdim
Büyüdü içimdeki çocuk yakınmalarla
Uğurladım sıcak günleri beddualarla
Yine küsüp avucumdan uçtu aşksız bir bahar
Yokluk saltanatının karşısına şairce gerildim
İçimde kiralık sonbahar bilmem kaç yıllığına
Belkiler boşuna belli ki her eylülde ben tükendim