33
Yorum
47
Beğeni
0,0
Puan
5834
Okunma

.
karınca ayaklarında dikiş tutmadığında yaralar
çürümeye o anda başlar zaman...
geceydi
elleri kanlı bir tetikçiydi kalp
dudaklarından vurdu
bomboş suretinde loş karanlığı
hiç kimse duymadı tufan uğultusunda
hiç kimsenin kim olduğunu
kaybolan yüzü
mutluluğa giden yolu takas eden
yaratıcı ruhlar yolunda
cehenneme atılan
yalnızlığa ihanet etmiş bir kartopunun
çığlıkları tekrarında
makyaja gerek yok
ölüme yakın yalnızlığım
bir sandalye çek otur karşıma
baksın aynalara tanıdık sularda yüzen
tanrısal içi boş figürler
soysuzlaşan bir acının esareti
mum gölgelerinde intihar ediyor kelebekler
-benziyoruz dedi en çok da birbirimize
gördüğüm en sıcak ölü aşk
yok bu gece de
yasak yaşamak
zaten kafam bidünya
ölmek çok sesli sanattır kısaca