Kerbela demindeyim, yanar dil-dudağım yar
Bahara çok zaman var, kesmesen budağım yar

Bir çare diye diye, düştüm çaresizliğe
Tahammülüm yok artık burada sensizliğe

Aramam dilde deva, kısmetim gönüldedir
Çiçeğe küs gezerim, aradığım güldedir

Bülbülün peşrevi var, gül şimdi semahtadır
Bir ömrün hikayesi, çekilen bir ah’tadır

Kim kapımdan geçerse tutup azar ederim
Divanesi olduğum zülfüne zar ederim

Bilemedin de gitti şu gönlümün kışını
Ne olur baş çevirme, yıkma sakın kaşını

Değmedi dudağımız bir kez yar dudağına
Başımı yaslıyorum bildiğin gam dağına

Bir divane düşüp de tutuşturur bir çerağ
Dilerim felah bulur kinini kusunca dağ

İki dertli baş başa verdik bakınıyoruz
Gece ayaza durup gündüz yıkanıyoruz

Gün arsız gülümsüyor, ay parçalı düşüyor
Geçtik bedenimizden düşlerimiz üşüyor

Ya kapımı çal şimdi, ya git başka diyara
Kaç bahar gördü sensiz, kapanmadı bu yara




Hayrettin YAZICI