sahi geç mi kaldık dumanlı yaylalara
cerenleri göç eylemiş mor sümbüllü dağların
güneyler küsmüş turnalara neylersin
bir sen kalmışsın bir ben ardı sıra yılların
bir de geç kalmışlığımız avuçlarımızda

heybemize umut yükle nayino
kıyısı kırılmamış bir gülüş
bir alaca şafak
tuz ekle yaramıza
çakıl taşlarına kanımızı bırakacağız
tırnaklarmızı parçalayıp kayalarda...

bakir değil dokunuşları ömrümüze
tersden esen rüzgârın
yitirmiş masumiyetini mevsimler
salkımsöğüt dallarını kırmışlar çoktan
ağlama nayino...

dudaklarında ne çok matem birikmiş
ne çok sitem kusuyor gamzelerin
gözlerin senin mi nayino
yeşilini çalmışlar...

tutuşmuş parmaklarıma bak
dokuz ateş tutuyorum ellerimde
dokuz kıvılcıma rehin tenim
dokuz ihanet çöreklenmiş sırtıma
ısıt hançerini gecenin
son bir ateş yak nefesinle
üşüyorum nayino...

gözlerime bak
gözlerim anka çığlığı
iki kızıl deniz
iki ıslak çukur ölü düşlerimize
eğil nayino
öp sevdamızın kanlı dudağından
kül yağacak saçlarımıza
yanacağız birazdan...

sola ağıyor gece siyah tüllerin altından
ay tenhasına çekilmiş yıldızlar
başımızda dönen karartı
alıcı kuş mu ola
sudaki bu sinsi gölge tekin değil
tekin değil boğulup gelen bulutlar
bunun ardı afat
bunun ardı vurgun
uyan nayino
öleceğiz birazdan...



17.Ekim. 2011

Braunschweig


Nuriye Zeybek