evren beni yine kıçından anladın!..
kalabalığın içinde keskin bir iyot kokusu
her ana hazır esas duruşla bekleyen o yolcu..
olanları içimde taşıyarak yürüdüm sadece.
günden güne azalan kendime armağanım
hayatımın altına döşediğim mayındı.
kimse yok mu diyenlere cevap vermek yerine
çığlıklarımı kefenleyip gömdüm..
evet belki gözlerimden utanıp felç geçirenlere
bir çift sözümü esirgedim.
lâkin, gölgemle bile ne çok alıp veremedikleri varmış.
can evimdeki yersizliğin
ve buna sebep olan ihanetin sahiplerine
yine
yeniden
Allah’ın selamı üstünüze olsun...
Cevap Yaz