Vizyondan kalkan aşkımın
afişlerini söküyorum duvarlardan,
resimlerini yakıyorum bağrımda..

Ayrılık ertesi, ayrılıyorum odamdan.
bilmediğim sokaklarda,
adını bile bilmediğim insanlara soruyorum seni..
gitti diyorlar usulsuzca,
deli sanıp gülüyorlar bana..

Yolda herhangi bir yerden gelen,
herhangi bir şarkı da
buluyorum seni..
ama köpek uğultularını,
ve ruzgarları susturamıyorum..
sesini kısamıyorum gecenin
sesim kısılıyor..
çatlamış dudaklarımın arasından
sıcak nefesimle beraber çıkıyor özlemim..
özledim..

Özledim derken daha da üşüyorum.
çünkü özlemin soğukluğu da ekleniyor üşüyüşlerime..
buz kesilen
dilim soğuktan tutunuyor dişlerime,
kar beyazı dişlerim donduruyor gülüşlerimi..

Ölüm beyazlığına bürünen bedenimle de,
titreye titreye yürüyorum geceye.
gece beni istemiyor
gittikçe gündüzü de yetişemiyorum..
sen gittikten sonra
her şey sana güvenip gidiyor..

Ve gidişinle de cesaret buluyor satırlarımın her hecesi,
takvime de yeni bir gün daha ekleniyor
ayrılık ertesi..

Ahmet Kastancı.