Kaldırım taşında otursam daha iyi,
ishal eden taştır; kızsam vuramam, ayağım acır;
ama seninle artık yüreğime bağlanır nasır!


Ne sen bir kelebek kadar hafifsin,
ne de ben bir böcek kadar naif!
Dışardan görenler de hep aynı söz ;
’Maşallah üstüne binilecek at gibisin!’
Şahit buna gözlerim, kupkuru iki göz;
millet bana diyor; ne biçim bu herif?


Ayıp ettiğimi sanmasın hiçbir biletsiz seyirci,
meşin yuvarlağın peşinde koşan futbolcular kadar kırgınım
hakemi olmayan ayrılığa sahiplenmeni!


Şu çalan düdük sesi;
istasyonuna varan trenimizin habercisi.


Şükür ki istasyonda yolcular meraklı melahat;
Yediden yetmişe bir tufan;
alkışlar senin için geliyor, mat ettim seni mat!


Artık beni her okuyuşunda,
öldüğüne şahit olabilirsin.


Tabutun gözyaşımdan, hayalleri olmayan bir inşa’at,
Allah Rahmet Eylesin,
Yüreğinden beni fırlat; at!