"- Trilla, trilla.
Sev Dikeni benim gibi, al Güzelden her Parça,
kap Başaktan Altın-sarı, kat kızılı Toprağa,
em Güneşten Işığı, çal Yapraktan yeşili, Gökten maviyi indirrr..."
diye tiril-tiril öterken bir Bülbül
birden-bire bir mor Patlıcanı görür.
Şaşırır;
"- Garip!" der,
"- Aslında güzeldir Renkler.
Mavi, Yeşil, Turuncu, Sarı...
Ama bu mos-moru ne yapmalı?
Acaba Turuncu’ya Mavi mi katsam,
yoksa Ela’yı Leylağa çekip, Yeşile-Menekşe mi soksam?"
diye vurur Gagasını tak-tak, tir-tir Tüylerini titretir
şaklayıp-şakırdayıp Islıkla şöyle bir Şarkı dinletir;
"- Tirilli-tirilli, trilla!
Yuvarlak olduğunu sanma!
Aslında, ortası bereketli ve gür,
Kenarları kurak yam-yassı bir Tepsidir,
tir-tir tirilla Dünya.

"- Bak, İlkin Balıkmış İnsan!"
Haydi ordan "Darwin Uydurması" bunlar;
"-Denizden çıkmış.
Sonra solumuşda, olmuş Kurbağadan İnsancık!"
Cık, cık, cık.
Ne Dünya yuvarlak, nede Fırıldaktır.
Ne Balıkmış İnsan, nede Kurbağa.
Tüm Bunlar
Tirilla, Trilla Tirilla-la-la!

"- Yer-Güneşin, Ay-Dünyanın Uydusuymuş!"
Uydurma,
kanma asla bunlara,
Aslı yoktur.
Aslında tirilli-tirilla etrafında döner Dünya!

"- Buzullar Kutupta eriyorsa,
daha-da-Çok Sel, Deprem, Su, Sunami basacaktır Doğayı.
Savaş-Kuraklık-Açlık silip-süpürürken Dünyayı,
sen bak hala Televisyona,
ama anla;
"- Tiril-la, tiril-la, tirilla-la, la!"

"- Atmosferi delerse Ozon, değişir İklim-Hava.
KÜRE ISINMASI’dır Adı;
Dağda Buzullar, Buzlar Kutupta erir,
Deniz yükselir, Sel-Su-Sunami basar Kıyıları.
Kızar-kurur Toprak, Kum-Çöl-Çorak olarak
tiril-tiril Trillaca küçülür Kara.

"- Çığ gibi kontrolsuz büyüyüp-çoğalııyor İnsanlık!
Anla beni artık, birazcık."
Cığk-cığk cık-cık.
Tirillli, trilli, trillacık.

Asla,
Atomu parçalayıp Enerji Zantralı yapma!
Ne Bomba diye Hiroşima’ya at, ne Zantralleri Çernobyl’de-Japonya’da patlat,
nede üstünü Yalanla-Medyayla-Betonla kapat!
Anlamasamda,
o An bu Zehir sinmesede Havaya,
sızar bu Tirilla bir Gün Toprağa-Suya,
pır-pır Kanat çırpar ölür-gidersin.
Haksızlıktır!
Sev Dikeni Gülü gibi,
ama aşık olma Patlıcana Trilla
sana yazıktır!