Gün çekilirken üzerimizden,
Koruk bir tat kalırdı dudaklarımızda…

Düşerdi
Ölümün karanlık yüzü,
Geçerdi
Çalınmış hayatlar bir bir gözlerimden.
Susardım…

Vurgun yemiş
Bir kadın şarkı söylerdi içimde.
Yaşarken
Yüreğimde hançerlenmiş bir kara,
Ateşinde yanıp ,
Arınacağım günahlarımdan
Kırılma noktasına üç kala…

Secde ettiğim aşk aşkındı
Kanardı kesik olmayan yaralarım.
Ne kadar gömsen de,
Örtülmezdi sevdanın üstü toprakla…

Dipsiz kuyuda yaşarken hiçliğimi,
Ömre bedel yüreğinde aşkı içip,
İsmini bilmediğim bir kentte doğardım yeniden.
Karlar dudağımda ki çığlığıma sus iken,
Sana ait gözyaşlarım süzülürdü yanaklarımdan.

Tutuklu olan mutluluğumuzdu
Zindanların
Müebbet inde
Aynı raydaydı gidişatımız...

Artık

Yeminleri mıhlıyorum sensiz gecelerime.
Kırılmadan kalemim,
İçimdeki kırılma noktasına beş kala
Çalma karaya dair ne varsa
Yazıyorum satırlara...

Pusu kurmuşçasına vuruyor gözlerin.
Kaçış yok menzilinden
Bitiyorum her vurduğunda.

Sensiz aldığım her nefes kirli bana…





Canan Korkmaz